Vrijdag verscheen, aan de vooravond van de Leidse Open Monumentendagen, het boek ‘Tastbaar geheugen. 150 jaar zorg voor Leidse monumenten’.
Architectuurhistoricus Esther Starkenburg, die het boek samen schreef met Cor Smit, Rudi van Maanen en Miep Smitsloo-de Graaff, vertelde op Sleutelstad FM over hun onderzoek en bevindingen.
Audiofragment: Esther Starkenburg in gesprek met Frances Vermeeren over het boek Tastbaar Geheugen en het onderzoek dat eraan vooraf ging.
Het boek behandelt onder meer de veranderingen die zich in de zorg voor monumenten hebben voorgedaan. Het meest opvallende resultaat is dat er zich een bloeiperiode in de jaren ’70 en ’80 voordeed, aldus Starkenburg. Dat heeft volgens haar te maken met de subsidies voor stadsvernieuwing die tot 1985 werden verstrekt. Er ontstond een visie waarbij restauratie het ideaalbeeld werd. Daardoor kon de historische binnenstad intact blijven.
Een voorbeeld van een historisch pand dat elke Leidenaar volgens haar moet kennen is Sociëteit Minerva aan de Breestraat, een gebouw dat in 2001 aangewezen is als gemeentelijk monument. Volgens Starkenburg speelt naast het uiterlijk van een erfgoed ook de belevingswaarde een rol bij de waardering ervan: “Hoewel veel mensen Minerva een ontzettend lelijk gebouw vinden, zullen (oud)studenten zich kunnen verhouden tot de geschiedenis van het gebouw. Bovendien is de waardering voor gebouwen erg veranderlijk. Pas nu zijn we bijvoorbeeld gaan inzien dat architectuur uit de 19e eeuw waardevol is.”
Dit is een bijdrage van Michiel van Gruijthuijsen, Inge Schouten, Ivo Terpstra, Dounia Tourabi, Frances Vermeeren en Frank Zwarthoed. Studenten van de master Journalistiek en Nieuwe Media aan de Universiteit Leiden.
